1789 yılında William Herschell tarafından tespit edilen ve Satürn’ün en parlak uydularından biri olan Enceladus, aynı zamanda gezegenin en büyük altıncı uydusudur. Yaklaşık 500 kilometrelik çapa sahip bu küçük uydunun kütlesinin büyük bir bölümü su buzundan oluşuyor. Yüzeyinin buzla kaplı olması Enceladus’u, Güneş sisteminin en parlak gök cisimlerinden bir tanesi yapıyor. Enceladus, her ne kadar 1789 yılında William Herschel tarafından keşfedilse de 1980’lerin başında Voyager 1 ve Voyager 2 uzay araçları Satürn’ün yakınından geçinceye kadar, Enceladus hakkında çok az şey biliniyordu. 2005’te Cassini uzay aracı, Enceladus’un yakınından yaptığı geçişlerle uydunun yüzeyini ve çevresini önemli detaylarla ortaya çıkardı. 
2005 yılında Cassini uzay aracı tarafından gerçekleştirilen bir yakın geçiş sırasında, uydudan uzaya fışkıran buz yanardağları keşfedildi. Bu da uydunun, hala aktif ve hareketli bir durumda olduğuna işaret ediyordu. Yüzeyden adeta bir lav gibi fışkıran sıvı su, Enceladus’un altında dev bir okyanusun yattığının ilk işaretlerinden biriydi. Ayrıca fışkıran suların bileşiminde tuzun bulunması, püskürmelerin kaynağının tuzlu bir yer altı okyanusu olduğunu gösteriyordu. Bilim insanları, günümüzde birçok araştırma yürüterek Enceladus’un gizemini çözmeye çalışıyor. 
2005 yılında Cassini uzay aracı tarafından gerçekleştirilen bir yakın geçiş sırasında, uydudan uzaya fışkıran buz yanardağları keşfedildi. Bu da uydunun, hala aktif ve hareketli bir durumda olduğuna işaret ediyordu. Yüzeyden adeta bir lav gibi fışkıran sıvı su, Enceladus’un altında dev bir okyanusun yattığının ilk işaretlerinden biriydi. Ayrıca fışkıran suların bileşiminde tuzun bulunması, püskürmelerin kaynağının tuzlu bir yer altı okyanusu olduğunu gösteriyordu. Bilim insanları, günümüzde birçok araştırma yürüterek Enceladus’un gizemini çözmeye çalışıyor. 
