Koronavirüs nedeniyle milyonlarca insanın evlerine kapanması, bilgisayar ve telefon kullanımını oldukça artırdı. Bu da oyun oynayanların sayısında ciddi bir artış yaşanmasına neden oldu. IDC tarafından yayınlanan verilere göre, oyun sektörünün dünya geneli toplam geliri 2020’de yaklaşık 180 milyar dolara ulaştı. Koronavirüs sayesinde, oyun sektörü geçtiğimiz yıl yüzde 20’lik rekor bir büyüme kaydetti. Sosyal Medya ve Dijital Güvenlik Eğitim Araştırma Merkezi (SODİMER) Başkanı Prof. Dr. Levent Eraslan, “Çocuklarda bağımlılığa neden olan oyunlar nedeniyle Türkiye’de ve dünyanın dört bir yanında dijital oyun cinayetleri işleniyor. Unutmayalım ki şiddet içeren dijital oyunlar eğitimli ya da eğitimsiz herkes için bir tehlike. Bu nedenle aileler, dijital dünya ile ilgili öncelikle kendileri bilgi sahibi olmalı ve dijital güvenliği çocuklarına erken yaşta anlatmalı. Aileler çocuklarına rol model olmaları, onlara vakit ayırmaları ve verdikleri değeri hissettirmeleri gerekiyor. Çocuklara, gerçek hayatta yapmak istemeyecekleri bir şeyi, online ortamda da yapmaması gerektiği söylenmeli. Özellikle küçük yaştaki çocukların internetteki faaliyetlerini gözlemlemek önem taşıyor. Aileler, çocuk ödev yapmadığında, yaramazlık yaptığında ya da yemek yemediğinde asla onu dijital oyunlarla korkutmamalı. Yani ödevini yapmazsan tablet yok ifadesi yanlış. Oyun, çocuğa bir ödül ya da ceza olarak sunulmamalı.” ifadelerini kullandı. 
Tehlikeli dijital oyunları oynayan bireylerin fiziksel, psikolojik ve sosyal anlamda zarar görebileceğini ifade eden Prof. Eraslan, oyun bağımlılığının nedenlerini şu ifadelerle anlattı: “Araştırmalara göre bu oyunları en çok bağlantı ve ilişki problemi yaşayan, içine kapanık çocuklar oynuyor. Rekabet ihtiyacı, sosyalleşme, yalnızlık hissi, benlik saygısının düşük olması gibi çocuğun kendine bağlı faktörler oyun bağımlılığını tetikleyebiliyor. Bunun yanı sıra ev ortamındaki ilgisizlik, tutarsızlık, şiddet, sosyal çevredeki olumsuz rol modeller ve dijital teknolojiye erişim kolaylıkları da çocukları tehlikeli oyunların tuzağına düşürüyor. İşte bu noktada ebeveyn ve çocuk ilişkisi hayat kurtaran bir faktör. Eğer anne baba bilinçli bir şekilde hareket eder ve çocuğun kendi dünyasını iyi görürse bu problemler ortadan kalkabilir. Çünkü bu göz ardı edilmemesi gereken bağımlılık. İnsanlar tehlikeli dijital oyunlar oynadıklarında, tıpkı uyuşturucu kullanımında olduğu gibi dopamin ve seratonin hormonları salgılanıyor. Dopamin salınımı yoluyla beyindeki ödül merkezinin uyarılması bağımlılık yapıyor. Öldürme duygusu dijital oyunlarda böyle harekete geçiyor. Bu oyunları oynayan çocuklarda saldırganlık düzeyinde artış yaşanıyor. Düşmanlık ve öfke duyguları gelişiyor.”
Tehlikeli dijital oyunları oynayan bireylerin fiziksel, psikolojik ve sosyal anlamda zarar görebileceğini ifade eden Prof. Eraslan, oyun bağımlılığının nedenlerini şu ifadelerle anlattı: “Araştırmalara göre bu oyunları en çok bağlantı ve ilişki problemi yaşayan, içine kapanık çocuklar oynuyor. Rekabet ihtiyacı, sosyalleşme, yalnızlık hissi, benlik saygısının düşük olması gibi çocuğun kendine bağlı faktörler oyun bağımlılığını tetikleyebiliyor. Bunun yanı sıra ev ortamındaki ilgisizlik, tutarsızlık, şiddet, sosyal çevredeki olumsuz rol modeller ve dijital teknolojiye erişim kolaylıkları da çocukları tehlikeli oyunların tuzağına düşürüyor. İşte bu noktada ebeveyn ve çocuk ilişkisi hayat kurtaran bir faktör. Eğer anne baba bilinçli bir şekilde hareket eder ve çocuğun kendi dünyasını iyi görürse bu problemler ortadan kalkabilir. Çünkü bu göz ardı edilmemesi gereken bağımlılık. İnsanlar tehlikeli dijital oyunlar oynadıklarında, tıpkı uyuşturucu kullanımında olduğu gibi dopamin ve seratonin hormonları salgılanıyor. Dopamin salınımı yoluyla beyindeki ödül merkezinin uyarılması bağımlılık yapıyor. Öldürme duygusu dijital oyunlarda böyle harekete geçiyor. Bu oyunları oynayan çocuklarda saldırganlık düzeyinde artış yaşanıyor. Düşmanlık ve öfke duyguları gelişiyor.”
